Het Hof kwalificeert de alom geaccepteerde DCF-methode als discutabel en geeft de voorkeur aan een waardering op basis van intrinsieke waarde van het eigen vermogen. De auteurs van deze publicatie plaatsen bij de uitspraak van het Hof Den Haag (ECLI:NL:GHDHA:2013:5378) diverse kritische kanttekeningen. Zo stellen de auteurs dat het moeilijk te begrijpen is dat het Hof op het punt van de te hanteren methodiek niet dezelfde methode kiest als de methode die deskundigen hebben gehanteerd.
Het Hof geeft aan dat het ‘zeer discutabel’ is of de DCF-methode passend is voor een echtscheidingsprocedure en bepaalt de waarde van de aandelen op basis van de intrinsieke waarde van het eigen vermogen. Het hof voert twee overwegingen aan waarom zij voorbijgaat aan de methode waarover tussen de gerechtelijk deskundige en de beide partijdeskundigen klaarblijkelijk consensus bestond.
Kernpunten in het betoog van het Hof zijn: 1) de grote onzekerheid over de toekomstige kasstromen. 2) Partijen verschillen van mening over de te hanteren vermogenskostenvoet. Wat betreft de vermogenskostenvoet stelt het Hof dat ‘het hem bekend is dat er nog niet voldoende empirisch onderzoek is verricht naar de vermogenskostenvoet bij MKB-bedrijven’. Een vreemde conclusie.
Tijdschrift Relatierecht en praktijk
Februari 2016